English Description
The occupied village of Kythrea is located about 12 km northeast of Nicosia, in the southern foothills of Pentadaktylos and on the northern border of the plain of Mesaoria. After the Municipality of Morphou, it was the 2nd largest Municipality of the Nicosia district until 1974. During the 1973 population census, Kythrea had 2,947 inhabitants. The town was known for its famous Kefalovrysos, the largest source of water in the entire island, which rose in the northernmost parish, Syrkania. The water of Kefalovryssos, which came from the aquifer of Penatdaktylos, powered 32 water mills since the Venetian period and irrigated, in addition to the fields of the town, the crops of the surroundings. During antiquity and until the Middle Ages, it also supplied water to the then capital of Cyprus, Salamina. The area of Kythrea was inhabited since 4000 BC. In the area there was the ancient city-kingdom of Hytroi. This city flourished during the Hellenistic and Roman periods. During the Byzantine period, Khytroi became an episcopal seat. During the period of the Arab raids and after the disasters suffered by the Khytroi, Kythrea began to develop gradually. In the 9th century it is mentioned in a document of the Patriarchate of Constantinople as Kythroi, while in the following century Constantine VII the Porphyrogenitus mentions the city, referring to it as Kythaireia. Since 1974, the churches of Kythrea have suffered systematic destruction and destruction. The church of Panagia, the largest of the town, has today been converted into a mosque. In the southernmost parish, that of Chrysida, the church of the Holy Cross has been turned into a handicraft workshop, while the chapel of the Apostle Luke is in ruins. Agia Marina, located in the parish of the same name, is used for teaching dances, while the monastery of Panagia Theotokos in the district of the same name (part of the parish of Agia Marina) is located in a military zone. In a military zone is also the church of Agios Georgios in the parish of the same name, which has been converted into an ammunition depot. Finally, the church of Agios Andronikos and Agia Athanasia in the parish of Agios Andronikos has suffered incalculable damage, as the roof has collapsed and its interior is battered by the weather.
Ελληνική Περιγραφή
Το κατεχόμενο χωριό της Κυθρέας βρίσκεται περί τα 12 χλμ. βορειοανατολικά της Λευκωσίας, στις νότιες υπώρειες του Πενταδάκτυλου και στο βόρειο σύνορο της πεδιάδας της Μεσαορίας. Μετά τον Δήμο Μόρφου ήταν ο 2ος μεγαλύτερος Δήμος της επαρχίας Λευκωσίας μέχρι το 1974. Κατά την απογραφή πληθυσμού του 1973 η Κυθρέα είχε 2.947 κατοίκους. Η κωμόπολη ήταν γνωστή για τον περίφημο Κεφαλόβρυσό της, τη μεγαλύτερη πηγή νερού σε ολόκληρο το νησί, που ανέβλυζε στη βορειότερη ενορία, τη Συρκανιά. Το νερό του Κεφαλόβρυσου, που εκπήγαζε από τον υδροφορέα του Πενατδάκτυλου, κινούσε από την περίοδο της Βενετοκρατίας 32 νερόμυλους και άρδευε, εκτός από τα χωράφια της κωμόπολης, τις καλλιέργειες των περιχώρων. Κατά την αρχαιότητα και μέχρι τον Μεσαίωνα, υδροδοτούσε και την τότε πρωτεύουσα της Κύπρου, Σαλαμίνα. Η περιοχή της Κυθρέας κατοικείτο από το 4000 π.Χ. Στην περιοχή υπήρχε η αρχαία πόλη-βασίλειο Χύτροι. Η πόλη αυτή άκμασε την ελληνιστική και την ρωμαϊκή περίοδο. Την βυζαντινή περίοδο οι Χύτροι έγιναν επισκοπική έδρα . Κατά την περίοδο των αραβικών επιδρομών και έπειτα από τις καταστροφές που υπέστησαν οι Χύτροι, άρχισε να αναπτύσσεται σταδιακά η Κυθρέα. Κατά τον 9ο αιώνα αναφέρεται από έγγραφο του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ως Κύθροι, ενώ κατά τον επόμενο αιώνα ο Κωνσταντίνος Ζ’ ο Πορφυρογέννητος κάνει μνεία στην πόλη αναφέροντάς την ως Κυθαίρεια. Οι εκκλησίες της Κυθρέας υπέστησαν από το 1974 συστηματική σύληση και καταστροφή. Η εκκλησία της Παναγίας, η μεγαλύτερη της κωμόπολης, έχει σήμερα μετατραπεί σε τζαμί. Στην νοτιότερη ενορία, αυτή της Χρυσίδας, η εκκλησία του Τιμίου Σταυρού έχει μετατραπεί σε εργαστήρι χειροτεχνίας, ενώ το παρεκκλήσι του Αποστόλου Λουκά είναι ερειπωμένο. Η Αγία Μαρίνα, που βρίσκεται στην ομώνυμη ενορία, χρησιμοποιείται για διδασκαλία χορών, ενώ το μοναστήρι της Παναγίας Θεοτόκου στην ομώνυμη συνοικία (μέρος της ενορίας Αγίας Μαρίνας) βρίσκεται σε στρατιωτική ζώνη. Σε στρατιωτική ζώνη βρίσκεται επίσης η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στην ομώνυμη ενορία, η οποία έχει μετατραπεί σε αποθήκη πυρομαχικών. Τέλος, η εκκλησία του Αγίου Ανδρονίκου και της Αγίας Αθανασίας στην ενορία του Αγίου Ανδρονίκου έχει υποστεί ανυπολόγιστη καταστροφή, καθώς η οροφή έχει καταρρεύσει και το εσωτερικό της βρίσκεται έρμαιο των καιρικών συνθηκών.
